Purser Anthony is nu 68 jaar en ging al in 2012 met pensioen. Omdat zijn opvolger in 2012 ziek werd, viel hij eerst 3 weken in en dat werd steeds verlengd. Maar in juli 2016 zal hij, hoewel hij het werk zichtbaar leuk vindt, echt ophouden.
Het werk van een purser
Het werk van een purser komt overeen met dat van een hotelmanager. Hij heeft de zorg voor de hutten, stuurt de keuken aan, houdt de voorraden in de gaten en zorgt voor de administratie van de bemanning en de wetenschappelijke afdeling. Hij doet ook de officiële documentatie van alle havens die aangedaan worden, registreert onze paspoorten en de certificaten van de medische goedkeuring en de survivaltraining. Hij is op de hoogte van veel dingen op het schip: van de regels rond uniformen en van het maximum aantal werkuren per dag (11 uur) en per week (70 uur).
Het water uit de kraan is zeewater, dat aan boord via een osmosesysteem ontzout is. Als we straks al het water uit plastic flessen op tafel hebben opgedronken, schakelen we over op water uit het osmosesysteem, dat ook voor de was en de douche wordt gebruikt. Ik moet daar niet aan denken. Het mag dan wel veilig zijn maar het smaakt vies en volgens Corina komt dat door het toegevoegde desinfecterende middel.
Verwerking van afval
De boot houdt zich als onderdeel van een wetenschappelijke organisatie streng aan de MARPOL-regels. Ze krijgen evenals alle Britse schepen regelmatig inspecties van the British Coast Guard Agency, de politie op zee. Zo wordt alleen organisch afval en bewerkt rioolwater in zee gedumpt, worden plastic flessen apart ingezameld en aan boord verbrand en worden blikjes en ander afval in de eerstvolgende haven afgegeven.
His ladyfriend
Anthony is al 12 jaar gescheiden en heeft nu een lat-relatie met zijn lady friend, een weduwe. Zijn ex-vrouw wilde weer met hem gaan samenwonen maar volgens Anthony zijn ze te veel uit elkaar gegroeid. Hij viert wel samen met haar, zijn kinderen en kleinkinderen het kerstfeest.
Anthony’s Robin Regent
Niet kleurenblind
Omdat hij altijd al piloot wilde worden, ging hij als jongen bij de marine. Hij moest na drie jaar opleiding stoppen omdat men ten onrechte bij hem een lichte vorm van kleurenblindheid vaststelde. In de navy moet je tenslotte kunnen onderscheiden of een schip naar je toe vaart of juist van je af: aan bakboord zit een rode lamp en aan stuurboord een groene. Anthony gooide het toen over een andere boeg en ging in opleiding tot purser. Intussen haalde hij voor zweefvliegtuigen het ene na het andere vliegbrevet en tenslotte ook voor gemotoriseerde vliegtuigen. Hij kocht een 4-persoons vliegtuig, een Robin Regent, dat nu in een hangar staat en elke week wordt geïnspecteerd door een mecanicien. Anthony vliegt ermee “all around the UK”. Het is immers veel handiger om naar je broer in the Isles of Scilly te vliegen dan met de auto te gaan: een reis van 3 tegen een van 10 uur. Hij verheugt zich al om dit voorjaar met zijn lady friend het Kanaal over te vliegen en dan in een Frans hotelletje te logeren. Ook is hij bezig om dit jaar in Lelystad te kunnen landen.
Hij heeft nu waarschijnlijk genoeg gespaard om een electronisch dashboard met een touch screen te kunnen kopen want dat is het einde. Anthony mag dan 68 jaar zijn maar hij zit nog vol plannen.
