Anna Noordeloos en Kirsten Kooijman werken tijdens deze expeditie beiden in het team van Corina Brussaard. Aan land op het NIOZ is de situatie heel anders dan hier. Daar beheren zij met anderen het laboratorium. Ze krijgen dan opdrachten van verschillende onderzoekers, voeren die na overleg uit en leveren de resultaten aan. Hier hebben ze dus met slechts een onderzoeker te maken.
Als lerares verbaas ik me over de keurige logboeken die ze bijhouden: A3-formaat schriften, aantekeningen met potlood en alles wat verkeerd genoteerd staat meteen uitgummen en verbeteren. Had ik dat mijn leerlingen maar bij kunnen brengen! Maar wie weet waren deze vrouwen op school ook al zo netjes. Volgens hen is een goede analiste altijd nauwkeurig, administreert alles, weet van aanpakken en moet het werk “zien liggen”. Ze zijn beiden erg praktisch ingesteld.
Kirsten was vroeger altijd al bezig met dingetjes maken en proefjes met zand en water uitvoeren. Wat dat betreft kan ze haar hart bij de scouting ook helemaal ophalen. Ze is op het werk wel nauwkeuriger dan thuis. Dat zou wel wat beter kunnen, maar zo gaat het ook prima. Gewoon af en toe flink opruimen. Kirsten werkte eerder bij bloedbank Sanquin in Amsterdam, bij de ontwikkeling van cosmetica en bij een offshore-bedrijf waar ze een microbiologisch laboratorium opzette. Ze reist nu elke dag vanuit Den Helder met de boot naar het NIOZ en heeft het goed naar haar zin.
Anna kwam na een jaar stage in Wageningen al 26 jaar geleden op het NIOZ terecht. Ze houdt als senior onderzoeksassistente litteratuur bij en denkt mee over technieken. Anna vindt het werk heel afwisselend: nieuwe medewerkers, nieuwe technieken maar ook nieuwe stagiaires vaak ook uit heel andere culturen. Sommigen onder hen moeten leren dat op het NIOZ niet zo’n starre hiërarchie heerst als vaak in hun eigen land.
Anna aan het werk
Expedities
In hun arbeidscontract is opgenomen dat ze op expedities meegaan. Anna ging al 15 keer mee, bijvoorbeeld ook op de Stad Amsterdam bij de reis van de Beagle in 2010. Kirsten was al 5 keer mee. Ze ziet vaak tegen de reis op maar eenmaal aan boord heeft ze het helemaal naar haar zin. Gelukkig worden jonge moeders ontzien en een collega, die op de eerste reis lang en afschuwelijk zeeziek was, hoefde niet nog eens mee. De expedities kosten veel geld. Daarom willen ze allebei als ze op reis zijn, zoveel mogelijk bijdragen. En alles wat ze nu afkrijgen, hoeven ze niet op het land te doen.
Hoewel ze allebei in een stad aan het water opgroeiden en nu op het NIOZ werken, hebben ze geen van beiden een sterke band met de zee. Het leuke van hun baan vinden ze het werken met levende organismen en het toepassen van de nieuwe technieken. De leukste reis van Anna was de MOMAP-I vaartocht met Corina op de Noordzee. Door veranderende omstandigheden moesten de plannen omgegooid worden.
Corina bedacht ter plekke nieuwe onderzoeken en zij deden volledig mee. Zij betrekt hen trouwens nu ook overal bij en ze is steeds nieuwsgierig naar de resultaten. Dat werkt heel stimulerend.
