Vanmorgen volgens de instructies in bed al aan de crackers en water met Bonusandruppels. Dat zou de misselijkheid onderdrukken. De wandeling naar de eetzaal bleek al te veel. Nadat ik misselijk en wel nog wat crackers en water had weggewerkt, kwam alles er weer uit. Het was niet tegen te houden. Ik was helemaal klaar met die druppels: kom maar op met die wonderzetpil HCl Cycline. Een verschil van dag en nacht: ik kon weer vanaf ons vaste plekje alle bezigheden gadeslaan. De CTD’s en de drijvende stofvallen werden neergelaten, de incubatiebakken voor planktonkweek op een zeewaterpomp aangesloten, de verankerde sedimentval, die vorig jaar hier overboord was gezet, weer teruggevonden en aan boord gehesen. Genoeg te zien. Omdat het doel van al deze instrumenten mij nog niet duidelijk is, komt dat later. Wat me wel duidelijk wordt, is dat het niveau van wat hier aan boord gebeurt erg hoog is met technische hoogstandjes en implicaties voor het milieu.
In de stuurhut sprak ik met de kapitein. We zouden van Tenerife naar Antigua, als we wind- en stroomrichting mee hebben, 12 knopen per uur kunnen varen en de oversteek dan in 12 dagen kunnen afleggen. Omdat de James Cook voorafgaand aan onze reis in de omgeving van Trinidad actief was, moeten we nu jammer genoeg tegen de Noordoost passaat en de stroomrichting in varen, hebben we meer deining en twee dagen langer nodig. We kunnen dus net als vandaag het schip maar 14 dagen stil leggen en onderzoek doen. Een onderzoeksdag is ook gunstig voor mensen zonder zeebenen, stel ik vast.
Vanmiddag zijn alle geplande activiteiten succesvol uitgevoerd: de oogst aan water, sediment en stof, die over een jaar verzameld is, is naar de laboratoria overgebracht. Alle onderzoekers zijn opgewekt begonnen met uitwerken. Na de avondmaaltijd, die me goed smaakte, hebben we elkaar wat sterke verhalen verteld. Ik zie de reis weer zitten.
NB Jan-Berend wijst me op een foutje eerder in dit blog: het NIOZ wordt gefinancierd door de NWO en niet door de KNAW: sorry NWO!
